Als twintiger studeerde ik twee jaar aan de kunstacademie.
Mijn richting was ‘Beeld en taal’ en een van de vakken was ‘Schrijven’.
Ik schreef een verhaal dat zich afspeelt in Mongolië – daar was ik geweest. De kritiek op een van mijn zinnen heb ik altijd onthouden.
Mongolië is een uitgestrekt land, met prachtige, ongerepte natuur en een authentieke nomadencultuur.
Zoiets schreef ik.
Ik was nog jong. 😉
Mijn docent was stellig. Clichéformuleringen. Te veel tell en te weinig show.
Zo maakte ik kennis met de basisregel voor creatief schrijven: Show, don’t tell.
Je kunt wel zeggen dat een land uitgestrekt is. Maar het werkt beter om dat te tonen. Met beelden en details.
Waar zie je het aan?
Rijden de personages bijvoorbeeld een dag op een paard zonder iemand te zien? Kopen ze twee kilo rijst omdat ze weten dat ze de komende week geen winkel tegenkomen?
Ook voor professionele communicatie is Show, don’t tell een goed advies.
Bijvoorbeeld als je wil zeggen dat je product gebruiksvriendelijk, van hoge kwaliteit of duurzaam is.
Heeft de telefoon vier jaar garantie, is hij gemaakt van gerecycled materiaal en kun je alle onderdelen zelf (met een handleiding) repareren?
Waar zie je het aan?
Groet,
Arnaud