Fleur werkt voor een groot museum.
Ze heeft een plan om de bezoekerswaarderingen te verbeteren. Namelijk: gratis audiotours bij elke tentoonstelling.
Want bezoekers die een audiotour volgen waarderen een tentoonstelling gemiddeld 0,6 punt hoger dan andere bezoekers. En als de audiotour gratis is, wordt die meer gebruikt.
Weinig tegenin te brengen, toch?
Helaas ziet Fleurs publiek – de directie van het museum – dat waarschijnlijk anders.
Zelf denk je meestal vooral aan de voordelen van jouw plan. Terwijl je publiek eerder denkt aan de risico’s. Je publiek heeft namelijk status quo bias: het geeft er onbewust de voorkeur aan om dingen te laten zoals ze zijn.
De status quo is immers bekend en ‘veilig’. Ondanks de imperfecties.
Als je voorstelt om de status quo te veranderen, weet je publiek niet meer wat het krijgt. Zo’n voorstel leidt daarom tot bedenkingen.
Zijn de data wel solide?
Kan het financieel uit?
Wat betekent dit voor baliemedewerkers?
Hebben we genoeg apparatuur?
Kan dit bij elke expositie?
Als Fleur zulke bezwaren adresseert en wegneemt, wordt haar verhaal overtuigender.
Heb je net als Fleur een plan waar je in gelooft?
Gebruik je enthousiasme in je communicatie. Maar neem ook de status quo bias daarbij mee.
Groet,
Arnaud