Slaughterhouse Five is een gruwelijke én grappige roman over de Tweede Wereldoorlog. Van Kurt Vonnegut.
Het verhaal speelt onder meer in de Ardennen en Dresden. Maar het gaat ook over buitenaardse wezens die eruitzien als wc-ontstoppers en die door de tijd kunnen bewegen naar mooie en lastige momenten.
Een belangrijk stijlelement in de roman is de zin ‘So it goes’. Deze komt terug na bijna elke negatieve gebeurtenis, meestal als er iemand overlijdt.
Van schrijver Kurt Vonnegut staat ook een korte, geweldige presentatie online.
Over de structuur van verhalen.
Op een schoolbord tekent hij een grafiek. De y-as beschrijft hoe het met de hoofdpersoon gaat en loopt van ellende naar geluk, de x-as van begin naar einde.
De eerste type verhaal dat hij bespreekt, begint iets boven de nullijn. Maar al snel komt de hoofdpersoon in de problemen. En daarna komt hij er weer uit.
People love that story.
De populairste verhaalstructuur begint echter helemaal onderaan – diep in de ellende.
Met een klein meisje wier moeder is overleden. Haar vader is hertrouwd met een gemene vrouw.
So it goes.
Vanaf dan gaat het langzaam beter. Bijvoorbeeld met hulp van een goede fee.
Als het echt goed gaat (ze danst met de prins op het bal), raakt ze haar geluk nog één keer kwijt. Om het tot slot definitief terug te vinden.
Wil je je eigen verhaal verbeteren? Kijk dan eens of er genoeg beweging is op de y-as: tussen negatieve en positieve onderdelen. En vermijd een flatline.
Net als in de structuren van Vonnegut.
Groet,
Arnaud