China produceert jaarlijks 56.432.811 ton tomaten.
Wat zie je voor je bij deze zin?
En was dat anders geweest bij 28.216.405 ton tomaten?
Een verschil van 50% is enorm. Toch ervaart ons brein dat bij grote getallen niet noodzakelijk zo.
Een aflevering van het programma Bullshit! legt dit mooi uit.
Penn, een gezette Amerikaan in pak, staat voor een tafel. Op die tafel staan bekers met chocoladesnoepjes: N&N’s.
Van zijn producent mag hij geen merknaam noemen.
In de eerste bekers zitten 1, 2, 3 en 4 N&N’s. Penn eet ze op en legt uit dat hij dit goed begrijpt. 3 is 3 keer zoveel als 1. Maar het stelt alsnog weinig voor.
5 tot 8 N&N’s is al beter: dat noemt hij ‘a few’. En 10 tot 30 N&N’s zijn ‘a bunch’.
Van veel dingen wil Penn wel ‘a bunch’ eten.
Vervolgens komen we bij ‘a lot’ (10 bunches). En daarna is het gewoon heel veel. An assload, a shitload, et cetera.
Op tafel staat een beker met 2347 N&N’s. Penn legt uit wat dat voor zijn ‘monkey brain’ betekent: ‘more than a mother*$&#ing shitload’.
Communiceer je zelf weleens over grote getallen?
Kijk of je ze relatief kunt maken. Of dat je ze kunt relateren aan iets wat je publiek wel voor zich ziet.
Bijvoorbeeld:
Facebook heeft 2,9 miljard gebruikers. Ongeveer een derde van de wereldbevolking logt maandelijks in. Als Facebook een land was geweest had het de meeste inwoners ter wereld.
Groet,
Arnaud