Jaren geleden las ik een blogartikel van politicoloog Stephen Walt.
Het artikel bevat één concept dat ik nergens anders ben tegengekomen. En dat ik sindsdien regelmatig deel.
There is a difference between the logic of discovery and the logic of presentation.
Volgens Walt lezen veel wetenschappelijke artikelen als een verslag van het hele onderzoekstraject. Eerst hebben we de literatuur gelezen, toen een hypothese opgesteld, toen data verzameld. Et cetera.
Dat is zelden de beste manier om je resultaten te presenteren.
Niet alle literatuur die je leest en niet alle data die je verzamelt zijn relevant voor je boodschap. En misschien bewijs je je hypothese maar deels – en ontdek je ondertussen wel een interessant ander mechanisme.
De kunst is om na de discovery met een frisse, uitgezoomde blik naar de presentation te kijken. Bijvoorbeeld met de volgende vragen:
- Wat is mijn conclusie of plan?
- Wat heeft het publiek nodig om daarvan overtuigd te worden?
- Welke vraag heb ik beantwoord en welk probleem heb ik opgelost?
- Wat heeft het publiek nodig om het probleem te begrijpen?
Je begint dus bij het einde en redeneert terug naar je publiek. Dat is moeilijk omdat je zelf vanaf de andere kant komt: het begin.
Bovendien heb je je waarschijnlijk lang ondergedompeld in alle discovery details. En heb je waarschijnlijk al materiaal liggen dat je liever niet weggooit.
Toch is mijn advies: pak een leeg vel papier na de discovery.
Groet,
Arnaud