Er zijn twee soorten mensen.
Mensen die zich druk maken over spelfouten, onnodige anglicismen en typo’s. Die zeggen bijvoorbeeld ‘het is op het scherp van de snede – niet het scherpst’. Die krijgen jeuk als je ‘ik word’ met dt schrijft. En die schamen zich als ze mijn naam verkeerd spellen.
En je hebt ontspannen mensen.
Ik heb jaren gewerkt als tekstschrijver. Dus mensen verwachten meestal dat ik in de eerste categorie val.
Toch ben ik best ontspannen. En vind ik spelfouten niet zo interessant.
Waarom?
Vanuit communicatieoogpunt is het belangrijk dat je boodschap overkomt bij je publiek. Zodat je publiek doet met jouw verhaal wat de bedoeling is.
Als je schrijft ‘betaalf je belastink op dit rekeningnummert’ en iedereen betaalt, is er voor de Belastingdienst weinig aan de hand.
Toch is er één legitieme reden om je wel druk te maken over spelfouten.
Ethos.
Ethos – het komt van Aristoteles – is de geloofwaardigheid van de afzender. En die beïnvloedt met welke houding je publiek je boodschap ontvangt.
Een spelfout verlaagt je geloofwaardigheid. Onbewust denkt je publiek dan: Deze persoon is slordig. De data kloppen misschien ook wel niet.
En dat wil je niet.
Dus: don’t worry principieel over een anglicisme. Of over een spelfout in een mail naar iemand met wie je dagelijks samenwerkd. Maar do worry over je ethos als dat ertoe doet.
Groet,
Arnaud