Ik weet het niet zo goed met zombies.
Met een beetje horror vind ik niks mis. Maar voor zombies ben ik niet bang.
Te ver gezocht voor mij, denk ik.
Anyway.
Vandaag wilde ik het hebben over nominalisaties. Dat zijn werkwoorden waarvan een zelfstandig naamwoord is gemaakt.
Verbeteren wordt dan de verbetering of het verbeteren. Denken wordt het denken. Financieren de financiering.
Als je veel nominalisaties gebruikt, wordt je tekst afstandelijk en saai.
Helen Sword – een hoogleraar die schrijft over academisch schrijven – noemt ze daarom zombie nouns. Want:
[…] they cannibalize active verbs, suck the lifeblood from adjectives and substitute abstract entities for human beings.
Lekker.
In een TED-filmpje geeft Sword een mooie voorbeeldzin:
The proliferation of nominalisations in a discursive formation may be an indication of a tendency towards pomposity and abstraction.
Maar liefst zeven zombie nouns in één zin. Naamwoordstijl heet dat.
Swords alternatief?
Writers who overload their sentences with nominalisations tend to sound pompous and abstract.
Opeens komt de zin tot leven en is duidelijk wie wat doet. De zin heeft een concreet onderwerp (schrijvers), betekenisvolle werkwoorden (overload, sound) en een concreet lijdend voorwerp (sentences).
Veel beter.
Heb ik een geweldige zombiefilm gemist? Laat het me weten!
Groet,
Arnaud