Op de middelbare school ben ik een keer flauwgevallen.
Tijdens aardrijkskunde, op mijn schooltafeltje.
De les ging over de Masai, een nomadenvolk in Oost-Afrika. Een traditie van de Masai is aderlaten.
Daarbij selecteert een Masai een koe uit zijn kudde. Hij bindt de hals af met een riem. Met pijl en boog schiet hij in de hals, zodat de koe gaat bloeden. Het bloed vangt hij op in een kalebas.
Als er zo’n halve liter in de kalebas zit, knijpt de Masai de wond dicht. Daardoor stopt het bloeden. De Masai doet melk bij het bloed en drinkt het op.
Ik had een leraar die heel beeldend kon vertellen. En ik kon niet tegen bloed.
Voordat de melk erbij kwam, zakte mijn hoofd weg op het tafelblad.
Deze anekdote laat zien hoe sterk het effect van een goed verhaal is. Je wordt een wereld ingetrokken en hebt een emotionele reactie op wat je voor je ziet. En soms zelfs een fysieke. 😉
Waarschijnlijk heb je liever niet dat je publiek flauwvalt.
Maar om je boodschap over te brengen helpt emotionele betrokkenheid enorm. Die betrokkenheid bereik je met een beeldende beschrijving vol zintuiglijke details. Met bloed en melk.
Groet,
Arnaud